هر ساله ايرانيان در تکاپوي چيدن سفره هفت سين به خريد مي‌روند و ملزوماتش را فراهم مي‌آورند.
هفت سين مهم‌ترين عنصر نوروز است و هر ساله ايرانيان در تکاپوي چيدن سفره هفت سين به خريد مي‌روند و ملزوماتش را فراهم مي‌آورند و جهت هرچه زيباتر شدن اين سفره نوستالژيک مي کوشند.

اما هر کاري را فلسفه‌اي است و چيدمان سفره هفت سين نيز فلسفه خاص خود را دارد. هرچيزي که سر سفره چيده مي‌شود، از هر «‌سين» گرفته تا قرآن و ماهي و آينه حکمتي دارد. در اين گزارش با فلسفه اجزاي سفره هفت سين آشنا مي‌شويد:

سين اول؛ سنجد

«سنجد» را به اين نيت در سفره هفت سين مي گذارند که  هر کسي با خويشتن عهد کند، با آغاز سال جديد هر کاري را سنجيده انجام دهد؛ چرا که سنجد نماد سنجيده عمل کردن و نشانه گرايش به عقل است.

«سنجد» نماد فرزانگي و زايش ميوه‌اي است که وقتي بارور مي‌شود و بويش در فضا پراکنده مي‌شود. پرورش دهنده قواي احساسي آدمي نيز هست. به همين دليل برخي بر اين باورند که سنجدي که سر سفره هفت سين گذاشته مي‌شود، نماد عشق انسان‌ها به يکديگر نيز است.

سين دوم؛ سيب

سيب، نماد سلامتي و زيبايي است و سيبي که سر سفره مي گذارند، نشان از دوري از گزند و آسيب دارد. رسم است که سيب را مادر يا پدربزرگ خانواده سر سفره بگذارند؛ به اين دليل که هميشه بزرگترهاي يک خانواده نگران سلامتي اعضاي خانواده شان هستند.

سين سوم؛ سبزه

سبزه نشان از تولد دوباره، حيات دوباره و زايش و سبزي است. سر سفره گذاشتنش به اين دليل است که سال آينده سالي شاداب، سرسبز و خرم باشد. خود رنگ سبز هم ارتعاش افکار ما را موزون نگه مي دارد و به ما آرامش مي دهد.

سين چهارم؛ سمنو

سمنو نماد قدرت و سمبل خير و برکت است. از آنجا که سمنو غذايي مقوي است که از گندم تهيه مي شود و به آن غذاي مرد آفرين مي گويند و سرشار از ويتامين و مواد مغذي است؛ آن را به عنوان نماينده اي از صبر، عدالت، مقاومت و قدرت بر سفره مي گذارند.

سين پنجم؛ سير

سير، گياهي دارويي است و به عنوان ماده‌اي گندزدا به کار مي رود و به دو دليل سر سفره هفت سين گذاشته مي شود، اول؛ نشان از تندرستي و ميکروب زدايي دارد و دوم؛ براي رعايت حدود و مرزها سر سفره گذاشته مي شود. سير نماد مناعت طبع شناخته مي شود؛ يعني انسان همواره بايد مناعت طبع پيشه کند. سير نشانه قناعت و يادآوري سير چشمي است.

سين ششم؛ سرکه

سرکه، نماد تسليم و رضاست. از سرکه در ادبيات و تمثيل ايراني در توصيف اضطراب و اشک و گريه استفاده مي‌شود و مولانا از گريه و آزار با عنوان سرکه فشاني ياد مي‌کند. سرکه سر سفره نوروزي ما را به پذيرش ناملايمات زندگي دعوت مي کند.

سين هفتم؛ سماق

سماق که رنگ طلوع آفتاب است؛ سمبل صبر و بردباري است و مظهر طلوع و آغاز دوباره معني مي شود.

****

ساير وسايل سفره عيدانه؛

سکه: سکه، سين مدرن سفره هفت سين است و جزو هفت سين به حساب نمي آيد؛ بعد‌ها به سفره اضافه شده است تا نمادي براي افزايش دارايي باشد.

قرآن کريم: قرآن را به نشانه توکل و توسل به خداي متعال بر سفره قرار مي دهند و درخواست بهترين ها را از خالق خويش دارند.

آينه: آينه نماد روشنايي است و حتما بايد بالاي سفره جاي گيرد.

ماهي: نماد زايش، تازگي، شادابي و تکاپو است.

شمع: مظهر فروغ و روشنايي است.